انتروپیون (برگشتگی پلک به داخل) به عارضه‌ای گفته می‌شود که پلک به داخل برمی‌گردد و پوست و مژه‌ها به سطح چشم کشیده می‌شود.

نتیجه این سایش تحریک و ناراحتی چشم است.

پلک در بعضی موارد تمام مدت به داخل برگشته است و در باقی موارد فقط پس از چشمک زدن یا فشار دادن پلک به داخل برمی‌گردد.

برگشتگی پلک به داخل در میان سالمندان شیوع بالاتری دارد و معمولاً فقط پلک پایین را درگیر می‌کند.

اشک مصنوعی و کرم چرب کننده چشم علائم برگشتگی پلک به داخل را کاهش می‌دهند.

اما معمولاً جراحی باید برای اصلاح کامل عارضه انجام شود.

اگر برگشتگی پلک به داخل درمان نشود، پوشش شفاف بخش جلویی چشم (قرنیه) آسیب می‌بیند، چشم عفونت می‌کند و دید کاهش می‌یابد.

 

بعضی از علائم تنبلی چشم که باید در یک کودک به دنبال آن بود عبارتند از:

  • بینایی ضعیف در یک چشم و یا ضعف کلی بینایی
  • دو بینی کج کردن سر یا بستن یکی از چشم ها برای دیدن
  • ضعف درک عمق (سخت شدن قضاوت فاصله نسبی بین اشیا)
  • انحراف به سمت داخل یا خارج در چشم
  • سر درد

اگر والدین این علائم را در کودکشان ملاحظه کنند، معاینه کودک توسط یک چشم پزشک بسیار ضروری است. درمان یا اصلاح تنبلی چشم باید در زودترین زمان ممکن آغاز شود تا سیستم بینایی کودک بتواند به درستی تکامل یابد. تمامی کودکان، بدون توجه به اینکه در خطر تنبلی چشم هستند یا نه، باید به صورت منظم، تحت معاینه چشم قرار گیرند. تشخیص و درمان به موقع تنبلی چشم، باعث تغییر حقیقی در زندگی آینده این کودکان خواهد شد.

علاوه بر معاینات کودک سالم که باید برای همه کودکان و به محض تولد و بین سن 6 تا 12 ماهگی انجام شود، غربالگری بینایی باید توسط متخصص کودکان یا پزشک مراقبت‌های اولیه در کودکان در سنین پیش دبستانی در 3 تا 4 سالگی، انجام شود.

 

به افتادگی پلک فوقانی پتوز گفته می شود.

این افتادگی ممکن است خفیف بوده و یا تمامی مردمک را بپوشاند.

در برخی موارد پتوز می تواند دید طبیعی را محدود و یا حتی بطور کامل مسدود نماید.

پتوز می تواند :

  • یک یا هر دو چشم را درگیر کند.
  • وراثتی باشد.
  • در بدو تولد بروز کند.
  • در سنین بالاتر اتفاق بیفتد.

پتوز در کودکان


پتوز مادرزادی به معنای وجود پتوز در بدو تولد می باشد. اگر کودکی با پتوز متوسط تا شدید متولد شود، ممکن است برای تکامل بینایی نیازمند درمان فوری باشد.
پتوز مادرزادی اغلب در اثر نقص در تکامل عضله بالابرنده پلک فوقانی که عضله لواتور نام دارد، اتفاق می افتد.

اگرچه معمولا یک اختلال مجزا می باشد، ولی در موارد مادرزادی، ممکن است همراه با اختلالات زیر باشد:

  • اختلال حرکات چشمی
  • بیماری های عضلانی
  • تومورهای پلک یا سایر تومورها
  • اختلالات عصبی
  • عیوب انکساری
  • پتوز مادرزادی معمولا با گذشت زمان بهبود نمی یابد.